En dan legt de clown zijn masker af
En dan legt de clown zijn masker af
Voorbij mijn teneergeslagen ogen,
in neergevlijde woekerende piaspijn
Vallen deze dwaze uitgeholde tranen
Zo zeldzaam prachtig spattend uiteen.
In de lenigheid van mijn gietijzeren ziel,
verblijft, vertwijfelt de ambitie achteraf.
Gekscherend, gesticulerend en grrrotesk
En dan legt de clown zijn masker af.
Dan komt onverwacht die blozende blik,
gevangen in een vraag vol romantiek :
Waar is toch die mooie zuivere gedachte?
Die zucht vol verlangen, besmet met schoonheid!
Gevangen in de vrijheid van het woord
Dwaal ik telkens vol vertrouwen af
Als een danser op het slappe koord,
"want soms"zegt de clown moet het masker af.